Text Size

Tajemniczy ogród

Zdjęcie 002
Tak to już bywa, że tylko czasami odczuwa się, jakby się miało żyć zawsze, zawsze. Opanowuje owo czucie niekiedy, gdy człowiek się ze snu zbudzi o jutrzence, znajdzie się sam wobec natury i głowę w tył odrzuciwszy spojrzy ku niebu, ujrzy, jak jego blady seledyn z wolna się rozjaśnia, gdy tymczasem na wschodzie dzieją się cudowne rzeczy, aż wszystko narasta jakby w jeden okrzyk triumfu. Wtedy to serce bić przestaje wobec onego niezmiennego, potężnego majestatu wschodzącego słońca, chociaż zjawisko powtarza się każdego ranka od tylu milionów lat. Wtedy - na chwilkę - zapomina się o wszystkim.

Czasem znów opanowuje owo uczucie, gdy się człowiek znajdzie sam w lesie o zachodzie słońca, a tajemnicza, przesycona złotymi promieniami cisza przenika poprzez konary drzew, jak gdyby z wolna opowiadała o rzeczach jakichś dawnych a cudnych. Nieraz poczucie ogromu ciszy nocnej z miliardami gwiazd mrugających i patrzących na nas daje nam pewność, że żyć będziemy zawsze, czasem utwierdzają nas w tej wierze dźwięki pięknej muzyki, czasem spojrzenie drogich nam oczu.”

Frances Hodgson Burnett –Tajemniczy ogród
Powieści dla dzieci Frances Hodgson Burnett zaliczane są do klasyki literatury dziecięcej.
Jedną z nich jest wydany w 1909r. ,,Tajemniczy ogród’’ .
Z okazji 80-lecia istnienia Teatru Bagatela Janusz Szydłowski wyreżyserował przedstawienie, na podstawie powieści, które od lat nie schodzi z afisza.
To piękna i wzruszająca opowieść o przyjaźni, miłości i pokonywaniu własnych słabości.
Ważnym aspektem spektaklu jest symbolika tajemniczego ogrodu, w którym ludzie odnajdują radość i szczęście.
Ogród, przywrócony do życia po latach zapomnienia, staje się swoistą metaforą ludzkiego życia, w którym śmierć i życie, miłość i odrzucenie, radość i smutek przeplatają się ze sobą.
Przedstawienie „Tajemniczy ogród” w Teatrze Bagatela w Krakowie obejrzeli uczniowie klas 5a, 5b i 6a z wychowawcami.

Ewa Gwóźdź